Η κακιά η ώρα

κωνσταντινουπόλεως
στα ελτά πριν τις γραμμές
ένα νισσάν σκέτο κεράσι, βουλιαγμένο ως τη ψυχή
μου στριγγλίζει και ρωτάει πως να πάει για να βγει
βρήκε άνθρωπο νομίζει που μπορεί να βοηθήσει
σόρρυ μαν, τι να σε κάνω
"δεν ακούω" λέω στη νοηματική
καμπόσος τάχα, τόσα μίτινγκζ, μπίζι σκέντζουλς
κι έναν κώλο που δεν δέχεται να πέσει
αφού σε πέντε κλείνει η λέσχη
και έχω δέσει μ' έξι κόμπους το στομάχι μου

μα αυτός στο πλάι συνεχίζει να τσουλάει
κι αν δεν είχα μουσική στ' αφτιά και ψόφιο *σάιντ άι*
ίσως να έβλεπα τη μούρη του καλύτερα
μωρέ μπας και; μπα αποκλείεται, σιγά
κυλούν τα πόδια μου αργά και το νισσάν γδέρνει το δρόμο με το φρένο
τζάμι κάτω, τα μυαλά μου τα σκουντάει ένα μπαμ
για να γλιστρήσουν και να πέσουν στο τσιμέντο
να ξανοίξουν, να ξεμπλέξουν δίπλα από τ' ακουστικά μου
δεν μπορώ να να σηκωθώ, να τον φιλήσω, να του πω 
"να 'σαι καλά", "ευχαριστώ", μα δεν βαριέσαι, γάμησε τα
ήταν η κακιά η ώρα τελικά


Aμήν.

<Noname ft Adam Ness - Prayer Song>