η μάνα μου κοιτάζει με παράπονο
πως του 'μοιασα μου λέει
απ' τη φάτσα ως τη φωνή του
φέικ ντιπ και ντιπφέικς
κουβαλώ την αηδία στη ματιά της
και γυρνώ όλη τη πόλη με το πόδι
προσπερνώντας αγενείς περαστικούς
με καθρέφτη αντί για μούτρα
βλέπεις άδειασε η κόλαση
και βγήκαν παγανιά οι φτωχοδιάβολοι
που σκάβουν με τα νύχια το κεφάλι μου
κι ουρλιάζω για το σπίτι με τα χέρια τεντωμένα
να την πιάσω
μήπως κάνει μακροβούτι καμιά μέρα απ' το μπαλκόνι
γιατί έμαθα απ' έξω τους λυγμούς της
-Μαμάαα; Μαμάκααα; Θέλω να γίνω ποιητής.
-Ναι παιδί μου θα σε κάνω.
<Brent Faiyaz - Target On My Chest>
