ανασαίνω κάπου ανάμεσα στις παύσεις των δεικτών
λογαριάζω με τα δάχτυλα τα χρόνια που μου μένουν
(και δεν βγαίνουν)
όσο λιώνω στο κουτί μου από τσιμέντο
κουβαλάω ενοχές
από εποχές που δεν τις πρόλαβα
και δίπλωσαν οι ώμοι απ' το βάρος
σαν να ήτανε καρέκλες θερινού
οι μέρες τρέχουν
και δεν πιάνω πια το τέμπο
ξεφορτίζει το μυαλό μου πια στα 10%
με τα χέρια στα πλευρά σπάω το στέρνο μου
και ανοίγομαι στον κόσμο παίζοντας ακορντεόν
ρεστ ιν πάουερ στον ΝΤΟΥΜ
και σε όλους όσους έκαναν τον κόσμο υποφερτό
έστω για λίγο
ένας μήνας που κοντεύει να κρατήσει έναν χρόνο
<Snoh Aalegra - All I Have>
