28.11.21

δεν χωράω πια να ζω μες στα κενά άλλων ανθρώπων


χορεύεις γύρω μου
γλιστράν όλα τα ρούχα σου όταν χαμογελάς
είναι απ' την αμηχανία ή επίτηδες
και μπαίνει το μυαλό μου σε τροχιά γύρω από 'σένα
και σου φαίνεται αστείο
μα σε ντρέπομαι
και κρύβω τις προθέσεις μου
τις θάβω στην ομίχλη που' χω γύρω από τα μάτια
όπως κρύβεις απ' το δάχτυλο τη βέρα
περιμένοντας να νιώσεις πάλι κάτι

θέλω μόνο να δαγκώσω ένα κομμάτι
πάντα πάλευα για χώρο στο τραπέζι
κι είναι γνώριμη η γεύση σου στο στόμα μου
είσαι άγαρμπη
μ' αρέσει
και είναι κρίμα
κυνηγώντας αναγνώριση πως έχει σημασία που είμαι εδώ
δεν χωράω πια να ζω μες στα κενά άλλων ανθρώπων
μα έχω δαίμονες στους ώμους μου
και ουρλιάζουν στο αφτί μου τ' όνομα σου


μιλλένιαλ υπαρξιακή κόπωση

<Kelela - The High>