θέλω να ξαπλώσω όπου ξαπλώνεις
να σε ντύσω με δυο λέξεις
που στα όρθια μονάχα αστείες μοιάζουνε
δεν έχει εδώ θέραπυ στις πολυκατοικίες
και δεν βγαίνουνε οι φθόγγοι να σου πω
κάθε φορά πια που σε βλέπω εγώ διαλύομαι
τα χέρια μου κολλάνε
σ' έχω μέσα από τα βλέφαρα
και σκάβω την κοιλιά σου
τις τρεις ώρες που προφταίνω να κοιμάμαι
παίζοντας σ' όλο το γήπεδο τα συναισθήματα μου
κόουστ του κόουστ
και τα νιάτα μου να κλαίω που τα έχασα
μαζί σου ή μακριά σου
ισοβίτης
κρεμασμένος απ' τα κάγκελα που έχεις στα πλευρά σου
δικός σου
κατάδικος σου
λjίγη γλjυκοτσούτσουνη ποίηση για κορίτσα και αγόρja που διανύουν μια περίεργη φάση το τελευταίο χρονjικό διάστημα
<ELIZA - LIVID>
