ζιγκ ζαγκ μες στο δρόμο
με τις λάμπες της δεή πάνω στους ώμους
κουβαλάω σαν μπαλόνια χίλιους ήλιους
άδεια πρόσωπα κοιτάν' απ' τα μπαλκόνια
(ρίχνω μέσ' από τα δόντια παναγίες και χριστούς)
λένε όσο κι αν γυρνάω δεν θα πέσω ποτέ πάνω σου
κι ας μίκρυνε η πόλη
να χωρέσει μπάτσους και μικροαστούς
ηττοπάθεια και στρες
σαν την ζάχαρη κολλάει ο ιδρώτας
κι οι αγέλες μ' έχουν πάρει στο κυνήγι
δεν μπορείς πια να με σώσεις
και δεν θέλω να με σώσεις
άμα είσαι κρεμασμένη στα καλώδια κι εσύ από τις φλέβες
τι έχει μείνει για να κάνεις πια εδώ
άραγε ζεις ή σβήνεις μέρες
γιατί κάνει τελευταία λίγο ο χρόνος διακλαδώσεις
<VanJess - Cool Off The Rain (Interlude)>
