έχουν ντυθεί όλοι οι φίλοι μου στο χρώμα του καθρέφτη
και χορεύουνε αμήχανα κοιτώντας τα παπούτσια τους
μου λείπει η παρέα
με πονάνε οι αγκαλιές
χέρια τρίβουν το κορμί μου σαν γυαλόχαρτο
και άλλα χέρια μένουν στο μυαλό μου δίχως να πληρώνουν νοίκι
βράδια βγαίνουνε στο δρόμο οι δαίμονες μου
μες στις φλέβες της μητρόπολης
και ουρλιάζουνε σαν λύκοι
αναπάντητες κραυγές στ' ακουστικό
λες και λέει πια ολόκληρη η πόλη
κλείσε θα σε πάρω 'γώ έχω δουλίτσα τώρα μάνα μου
φεγγοβολάνε τα μπαλκόνια σαν να καίγονται
σαν θόρυβος λευκός
μεσ' στην ηχώ από φωνές που έχουν σβήσει
σαν αστέρια που έχουν μείνει πια να κρέμονται νεκρά στον ουρανό
μα τέτοια ώρα που να πας για να τα δεις
έχουν ουρά και ραντεβού πια οι ταράτσες για να πέσεις
τσιγκουνεύομαι τα συναισθήματα μου
<Sonder - Sirens>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου